مدیریت سازمان‌های دولتی

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن مدیریت دولتی ایران و انجمن مدیریت رفتار سازمانی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

شناسایی عوامل پیش برنده خط مشی گذاری شورایی (مورد مطالعه: شورای عالی اداری)

نوع مقاله : علی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

2 استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

3 استاد گروه مدیریت دولتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده

در کشور ما گروه‌های مختلفی تحت عنوان نهادهای شورایی در راستای توسعه کشور اقدام به تدوین خط‌مشی‌های عمومی می‌کنند. باوجود اینکه اکثر خط‌مشی‌‌های عمومی در کشور ما توسط این نهادها تدوین می‌شود ادبیات حوزه خط‌مشی‌گذاری عمومی راهنمایی‌های محدودی در مورد این‌که چگونه این شوراها می‌توانند اثربخشی خط‌مشی‌گذاری خود را بهبود ببخشند، فراهم می‌کند. در این پژوهش با تأکید بر دغدغه بهبود خط‌مشی‌های عمومی به شناسایی عوامل مؤثر بر موفقیت خط‌مشی‌گذاری شورایی پرداخته شده است. در این پژوهش کیفی که شورای عالی اداری به‌عنوان مورد مطالعه آن انتخاب شده است با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله برفی با 15 نفر از متخصصان و کارشناسان نظام اداری و اعضا شورای عالی اداری که در جریان تدوین خط‌مشی‌ها مشارکت داشتند مصاحبه نیمه ساختاریافته‌ای انجام و پس از بررسی اسناد و مدارک موجود، با استفاده از تحلیل مضمون که از روش‌های کیفی است، 3 مضمون اصلی و 12 مضمون فرعی شناسایی گردید که شامل سه دسته کلی عوامل محتوایی (اهداف عینی و ملموس، ، ثبات در الگوها و مبانی نظری، تعادل بین ابعاد چهارگانه عقلانیت، درک مشترک نسبت به مسئله)، عوامل فرآیندی (فرآیند کامل و شفاف، رهبری مشترک، خط‌مشی‌گذاری مبتنی بر شواهد، ایجاد ساز‌و‌کارهایی مناسب برای مشروعیت بخشی) و عوامل فردی (دوری از تعصبات درون‌گروهی، نگرش سیستمی، صلاحیت و شایستگی اعضا، دوری از تعصبات دستگاهی) است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Identifying driving factors in council policy making (case study: Supreme Administration Council)

نویسندگان [English]

  • Reza Rostamlou 1
  • Abbas Nargesian 2
  • Abbas Monavarian 3

1 MSc of Department of Public Administration, University of Tehran, Tehran, Iran

2 Assistant Professor of Department of Public Administration, University of Tehran, Tehran, Iran.

3 . Professor of Department of Public Administration, University of Tehran, Tehran, Iran.

چکیده [English]

In our country, various groups, called councils, are developing public policies in line with the country's development and excellence. Despite the fact that most of the public policies in our country are developed by these institutions, the literature on public policy, about how these councils can improve the effectiveness of their policymaking, is limit. In this research, with emphasis on the concern of improving public policies, the factors affecting the success of the council policy-making have been identified. In this qualitative study, the Supreme Administration council has been selected as the case study. Semi-structured interviews conducted with 15 administration experts and members of the Supreme Administration council who participated in formulate of the public policies. then we reviewed the existing documents and by using content analysis which is a qualitative method three main themes and 12 sub-themes were identified which include three general categories of content factors (Objective goals, stability in the patterns and theoretical foundations , The balance between the four dimensions of rationality, the common understanding of the problem), process factors (complete and transparent process, shared leadership, evidence-based policymaking, the creation of appropriate Mechanisms for legitimization), and individual factors (Avoiding intra-group bias, Systematic approach, competence and merit of the members, Avoiding organizational bias).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Policy cycle
  • policy formulation step
  • council policymaking
  • driving factor
  • elite model
مراجع
ابراهیمی، عباس؛ دانایی‌فرد، حسن؛ آذر، عادل و فروزنده، لطف‌الله (1393). «خط‌مشی‌گذاری مبتنی‌بر شواهد در عمل: آیا شواهد آماری در ارتقای اثربخشی و کارایی خط‌مشی‌های آموزش عالی کشور مؤثرند؟». بهبود مدیریت، 8(2)، 27-50.
اصلانی، فیروز و سهرابلو، علی (1394). «کارکردهای نهاد شورا در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران. « فصلنامه مطالعات حقوق عمومی، 45(3)، 427-405.
انصاری‌فرد، سیما (1393). «نگرش سیستمی و مفهوم آنتروپی در اقتصاد». اقتصاد تطبیقی، 1(2)، 17-34.
بابایی، سحر و توکلی، غلامرضا. (1396). «احصای عقلانیت­های پایه در فرایند سیاست‌گذاری عمومی». سیاست‌گذاری عمومی، 3(1)، 63-82.
برزگر، ابراهیم و حسین­زاده، صیاد (1395). بررسی عقلانیت سیاست‌گذاری عمومی در ایران: مطالعه موردی «قانون هدفمند کردن یارانه‌ها». سیاست­گذاری عمومی، 2(1)، 51-79.
حاجی‌پور، ابراهیم؛ فروزنده، لطف‌الله؛ دانایی‌فرد، حسن و فانی، اصغر (1394). «طراحی الگوی آسیب‌شناسی اجرای خط‌مشی عمومی در ایران». مدیریت نظامی، 15(58)، 1-23.
حیرانی، حسین؛ باقری مقدم، ناصر و رضوی‌پور، رضا (1393). «نگاشت خط‌مشی‌گذاری علم و فناوری در کشور براساس مدل فرایندی خط‌مشی‌گذاری (مطالعه موردی: شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری)». سیاست‌نامه علم و فناوری، 4(۳)، 53-72.
خورشید، صدیقه؛ لوکس، کارو و تسلیمی، محمد‌سعید (1387). «نگرشی سیستمی به بهره‌وری تصمیم‌گیری گروهی». پژوهش‌های مدیریت، 1(1)، 40-7.
دانایی‌فرد، حسن؛ آذر، عادل و شیرزادی، مهدی (1391). «چارچوبی برای شناسایی شایستگی‌های خط‌مشی گذاران ملی (نمایندگان مجلس قانون‌گذاری)». مجلس و راهبرد، 19(70)، 5-35.
دانایی‌فرد، حسن؛ ولی اصل، جواد و حسینی، سید یعقوب. (1396). «واکاوی سازوکارهای دانشی بهبود کیفیت خط­مشی­های عمومی در ایران: پژوهشی ترکیبی». سیاست‌گذاری عمومی، 1(2)، 56-29.
رهنورد، فرج­اله (1390). الگوی مدیریت دولتی برای تحقق حاکمیت تراز چشم‌انداز 1404. چشم‌انداز مدیریت دولتی، 2(6)، 43-58.
سید رضایی، میریعقوب؛ پورعزت، علی‌اصغر؛ امیری، مجتبی و آذر، عادل (1397). «گناه­های کشنده در بودجه‌بندی عمومی ایران». مدیریت دولتی، 10(1)، 58-31.
شکری، زینب؛ دانایی‌فرد، حسن؛ خیرگو، منصور؛ فانی، علی‌اصغر (1397). چگونگی ارزشیابی کیفیت خط‌مشی‌های عمومی در ایران: پژوهشی اکتشافی مبتنی‌بر روش‌شناسی ترکیبی. مدیریت سازمان‌های دولتی، 6(2)، 79 -94.
عابدی جعفری، حسن؛ تسلیمی، محمدسعید؛ فقیهی، ابوالحسن و شیخ‌زاده، محمد (1390). «تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی». اندیشه مدیریت راهبردی، 5(2- 10)، 151-198.
عطارنیا، احمد؛ خنیفر، حسین و رحمتی، محمدحسین (1393). «بررسی وضعیت تدوین خط‌مشی در نظام غیررسمی آموزش مهارتی ایران». مدیریت فرهنگ‌سازمانی، 32(12)، 345-374.
قلی‌پور، رحمت‌اله؛ دانایی‌فرد، حسن؛ امیری، علی‌نقی و عطاردی، محمدرضا (1394). «مفهوم‌پردازی پدیده شکاف خط‌مشی در فرایند خط‌مشی‌گذاری فرهنگی». فصلنامة مجلس و راهبرد، 22(81)، 91-125.
کمالی، یحیی (1394). «تبیین روش‌شناسی تحلیل ذی‌نفعان و کاربرد آن در خط‌مشی‌گذاری عمومی». فرایند مدیریت و توسعه، ۲۸(۴)، 3-30.
گرجی‌ازندریانی، علی‌اکبر و ابوالحسنی، محسن (1395). «نقش شورا در مدیریت امور عمومی؛ تصمیم‌گیر یا تصمیم‌ساز». دانش حقوق عمومی، 5(۱۳)، 133-109.
محمدی فاتح، اصغر؛ دانایی‌فرد، حسن؛ رهنورد، فرج‌اله و فروزنده، لطف‌اله (1395). «طراحی مدلی برای ارتقای ظرفیت خط‌مشی‌گذاری در قوة مجریه کشور». فرایند مدیریت و توسعه، ۲۹(۳)، ۳-۳۸.
مقدس‌پور، سعید، دانایی‌فرد، حسن وکردنائیج، اسد ا... (1392). «واکاوی عوامل کلیدی در عدم موفقیت برخی خط‌مشی‌های عمومی درج ا.ایران: مطالعه خط‌مشی‌های مالیاتی کشور». مدیریت فرهنگ‌سازمانی، 27(11)، 33-68.
منصوریان، یزدان. (1393). روش تحقیق در علم اطلاعات و دانش‌شناسی. تهران: انتشارات سمت.
Arshed, N., Carter, S. & Mason, C. (2014). “The ineffectiveness of entrepreneurship policy: is policy formulation to blame?”. Small Business Economics, 43(3), 639-659.
Benbasat, I. & Lim, J. (2000). “Information technology support for debiasing group judgments: an empirical evaluation”. Organ Behav Hum Decis Process, 83, 167–83.
Bligh, M. C., Pearce, C. L. & Kohles, J. C. (2006). “The importance of self-and shared leadership in team based knowledge work: A meso-level model of leadership dynamics”. Journal of managerial Psychology, 21(4), 296-318
Bonner, B. L., Baumann, M. R. & Dalal, R. S. (2002). “The effects of member expertise on group decision-making and performance”. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 88(2), 719-736.
Bolong, L. (2003). “Improving the quality of public policy-making in china: problems and prospects”. Public administration quarterly, 27(1/2), 125-141.
Bose, T., Reina, A. & Marshall, J. A. (2017). “Collective decision-making”. Current Opinion in Behavioral Sciences, 16, 30–34.
Bosse, T., Hoogendoorn, M., Klein, M., Treur, J., van der Wal, N. & Wissen, A. (2012). “Modelling Collective Decision Making in Groups and Crowds: Integrating Social Contagion and Interacting Emotions, Beliefs and Intentions”. Autonomous Agents and Multi-Agent Systems. 27(1), 1-34
Braun, V. & Clarke, V. (2006). “Using thematic analysis in psychology”. Qualitative research in psychology, 3(2), 77-101.
Cerovac, I. (2017). Elite Decision Making” in Fathali M. Moghaddam(editor), “The SAGE Encyclopedia of Political Behavior. SAGE Publications, Inc.
Christiano, T. (2012). Rational deliberation among experts and citizens. In J. Parkinson (Ed.), Deliberative systems: Deliberative democracy at the large scale (pp. 27–51). Cambridge, England: Cambridge University Press.
Dye, T. R. (2002). Understanding Public Policy. Upper Saddle River: Prentice Hall.
Dye, T. R. (2000). top down policy making. CQ Press.
Hafner-Burton, E. M., Hughes, D. A. & Victor, D. G. (2013). “The cognitive revolution and the political psychology of elite decision making”. Perspectives on Politics, 11(2), 368–386.
Howlett, M. & Lejano, R. P. (2013). “Tales from the crypt: The rise and fall (and rebirth?) of policy design”. Administration & Society, 45(3), 357-381.
Howlett. M. 2009. “Policy analytical capacity and evidence-based policy-making: Lessons from Canada”. Canadian public administration / administration publique du canada, 52, 153–175.
Hart, P. T. & Vromen, A. (2008). “A New Era for Think Tanks in Public Policy? International Trends, Australian Realities”. Australian Journal of Public Administration, 67(2), 135–148.
James, T. E. & Jorgensen, P. D. (2009). “Policy knowledge, policy formulation, and change: Revisiting a foundational question”. Policy Studies Journal, 37(1), 141-162.
Jann, W. & Wegrich, K. (2007). “Theories of the Policy Cycle’ in Frank Fischer, Gerald J Miller and Mara S Sidney, Handbook of Public Policy Analysis: Theory, Politics and Methods, CRC Press.
 Petridou, E. Theories of the policy process: contemporary scholarship and future directions. Policy Studies Journal, 42(1), 12-32.
Kabak, Ö. & Ervural, B. (2017). Multiple attribute group decision making: A generic conceptual framework and a classification scheme. Knowledge-Based Systems, 123, 13-30.
McHugh, K. A., Yammarino, F. J., Dionne, S. D., Serban, A., Sayama, H. & Chatterjee, S. (2016). Collective decision making, leadership, and collective intelligence: Tests with agent-based simulations and a field study. The Leadership Quarterly, 27(2), 218-241.
Kvale, S. (1996). Interviews: An Introduction to Qualitative Research Interviewing. California: Sage Publications, Thousand Oaks California.
Linder, S. H. & Peters, B. G. (1990). “An institutional approach to the theory of policy-making: The role of guidance mechanisms in policy formulation”. Journal of Theoretical Politics, 2(1), 59–83.
Nelson, K. L., Gabris, G. T. & Davis, T. J. (2011). “What makes municipal councils effective? An empirical analysis of how council members perceive their group interactions and processes”. State and Local Government Review, 43(3), 196-204.
Oborn, E., Barrett, M. & Dawson, S. (2013). “Distributed Leadership in Policy Formulation: A Sociomaterial Perspective”. Organization Studies, 34(2), 253-276.
Reige A. & Lindsay N. (2006). “Knowledge Management in the Public Sector: Stakeholder Partnership in the Public Policy Development”. Journal of Knowledge Management; 10(3), 24-39.
Roesch‐Marsh, A. (2011). “Better together? Learning lessons for group decision‐making practice from a study of secure accommodation in Scotland”. Child & Family Social Work, 17(4), 468-477.
Russell mannion and carl thompson. (2014). “Systematic biases in group decision-making: implications for patient safety”. International Journal for Quality in Health Care; 26(6), 606-612.
Saunders, M.N.K., Lewis, P. & Thornhill, A. (2003). Research Methods for Business Students (3rd Ed). Harlow: FT Prentice Hall.
Sidney, M. S. (2006). Policy formulation: design and tools Handbook of public policy analysis (pp. 105-114): Routledge.
Snellen, I. (2002). “Conciliation of Rationalities: the Essence of Public Administration”. Administrative Theory & Praxis, 24(2), 323-346 .
Tetlock, P. E., Peterson, R. S., McGuire, C., Chang, S.-j. & Feld, P. (1992). “Assessing political group dynamics: A test of the groupthink model”. Journal of personality and social psychology, 63(3), 403-425.
Valentine, J. A. (1993). “Facilitating Effective Healthcare Policy Formulation”. Journal for Healthcare Quality, 15(5), 34-38.
Veen, T. (2011). The political economy of collective decision-making: Conflicts and coalitions in the Council of the European Union. Springer-Verlag.
مدیریت سازمان‌های دولتی
دوره 7، شماره 2 (پیاپی 26) - شماره پیاپی 26
فروردین 1398
صفحه 149-164
فایل ها
سابقه مقاله
  • تاریخ دریافت: 04 آذر 1397
  • تاریخ بازنگری: 12 اسفند 1397
  • تاریخ پذیرش: 21 فروردین 1398
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار