اخوان کاظمی، بهرام (1386). «بررسی تعاملات فرهنگ سیاسی و تحزّب در ایران». پژوهشنامة علوم سیاسی، 2(4)، 32-7.
امام‌جمعه‌زاده، سیّد جواد و موسوی، سیّد سعید (1389). «جهانی شدن و روند عام‌گرایی و خاص‌گرایی در فرهنگ سیاسی جمهوری اسلامی ایران». فصلنامة مطالعات سیاسی، 2(7)، 96-75.
امینی، علی‌اکبر و خسروی، محمّدعلی (1389). «تأثیر فرهنگ سیاسی بر مشارکت سیاسی زنان و دانشجویان». فصلنامة مطالعات سیاسی، 2(7)، 142-127.
الأمالی، محمّدبن‌علی ابن بابویه قمی (1376). ترجمه محمدباقر کمره ای، تهران: انتشارات کتابچی.
الکافی. ثقهالاسلام محمّد بن یعقوب کلینی (1381). ترجمه علی اکبر غفاری، تهران: انتشارات دارالکتب الاسلامیه.
پورعزّت، علی‌اصغر (1390). ادارة سالم به روایت نهج‌البلاغه؛ طرحی برای مبارزه با فساد اداری. تهران: انتشارات بنیاد نهج‌البلاغه.
جهانگیری، جهانگیر و بوستانی، داریوش (1380). «بررسی عوامل مؤثّر بر فرهنگ سیاسی؛ مطالعة موردی: افراد 20 سال به بالای شهر شیراز». مجلّة علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 16(2)، 191-173.
حرّ عاملی، محمّدبنحسن (1048 ق). وسائل الشّیعه الی تحصیل مسائل الشّریعه، بیروت. انتشارات دار احیاءالتراث العربی.
حسنی، مهدی (1388). «بررسی رابطة فرهنگ سیاسی شیعی و پیروزی انقلاب اسلامی». فصلنامة علمی ـ پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، 5(17)، 105 - 73.
دارابی، علی (1388). «بنیان‌های نظری رفتار انتخاباتی شهروندان در جمهوری اسلامی ایران». فصلنامة پژوهش‌های ارتباطی، 16(1)، 37 – 9.
ربّانی، علی و شایگان‌فرد، فرهاد. (1389). «فرهنگ سیاسی ایران و مؤلّفه‌هایش». فصلنامة سیاست، مجلّة دانشکدة حقوق و علوم سیاسی،40(4). 141 – 123.
رمضان نرگسی، رضا (1387). «تأثیر فرهنگ سیاسی تشیّع در بیداری مردم ایران، در دورة قاجاریه». فصلنامة علمی ـ پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، 4(14)، 142–111.
زیباکلام، صادق (1386). ما چگونه، ما شدیم؟ ریشه‌یابی علل عقب‌ماندگی در ایران، به انضمام نقدها و نظرها. تهران: انتشارات روزنه.
صادقی، سیّدشمس‌الدّین (1388). «درآمدی بر علل بیگانه‌هراسی و بیگانه‌ستیزی در فرهنگ سیاسی ایران معاصر». پژوهشنامة علوم سیاسی، 4(4)، 74 – 147.
غفّاری هشجین، زاهد (1380). «تئوری توطئه؛ پدیده‌ای فراگیر و جهانی. دانشور رفتار». دوماهنامة علمی ـ پژوهشی دانشگاه شاهد، 9(36)،140–131.
قاضی‌مرادی، حسن (1395). در پیرامون خودمداری ایرانیان. رساله ای در روانشناسی اجتماعی مردم ایران، تهران: انتشارات اختران.
مصلّی‌نژاد، عبّاس. (1388). «واکاوی فرهنگ سیاسی در ایران معاصر بر اساس تئوری انتقادی». فصلنامة مطالعات سیاسی. 2(5)،47-27.
میدری، احمد (1385). «مقدّمه‌ای بر نظریة حکمرانی خوب». فصلنامة علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، 6(22). 87-261.
مهدوی عادلی، محمّدحسین؛ حسین‌زاده بحرینی، محمّدحسین و جوادی، افسانه (1387). «تأثیر حکمرانی خوب بر جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در کشورهای با درآمد متوسّط». مجلّة دانش و توسعه، 15(24)، 106 -88.
نراقی، حسن (1397). جامعه‌شناسی خودمانی: چرا درمانده‌ایم؟ تهران: انتشارات اختران.
نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی «علیهالسّلام» (1382). گردآوری سیّد شریف رضی، ترجمۀ محمّد دشتی، قم: انتشارات ارم. دفتر نشر فرهنگ اسلامی و بنیاد نهج‌البلاغه.
Aguilera, R. V. & Cuervo-Cazurra, A. (2004). “Codes of good governance worldwide: what is the trigger?.” Organization studies, 25(3), 415-443.
Argyriades, D. (2006). “Good governance, professionalism, ethics and responsibility”. International Review of Administrative Sciences, 72(2), 155-170.
Becker, S. O., Egger, P. H. & Seidel, T. (2009). “Common political culture: evidence on regional corruption contagion”. European Journal of Political Economy, 25(3)300-310.
Bhuiyan, S. H. (2011). “Transition Towards a Knowledge-Based Society in Post-Communist Kazakhstan: Does Good Governance Matter?”. Journal of Asian and African Studies, 1, 18.
Bouckaert, G. & Van de Walle, S. (2003). “Comparing measures of citizen trust and user satisfaction as indicators of ‘good governance’: difficulties in linking trust and satisfaction indicators”. International Review of Administrative Sciences, 69(3), 329-343.
Brinkerhoff, D. W. & Goldsmith, A. A. (2005). “Institutional dualism and international development: A revisionist interpretation of good governance”. Administration & Society, 37(2),199-224.
Farrington, C. (2011). “Putting good governance into practice III: measuring intrinsic and instrumental empowerment in local government contexts”. Progress in Development Studies,11(2), 151-151.
Feld, L. P. & Kirchgässner, G. (2000). “Direct democracy, political culture, and the outcome of economic policy: a report on the Swiss experience”. European Journal of Political Economy, 16(2), 287-306.
Kim, P. S. (2009). “Introduction: The aid—good governance conundrum: searching for more realistic discourse”. International Review of Administrative Sciences,75(4), 555-563.
Martínez, J. H. (2007). “US political culture and hegemony”. Latin American Perspectives, 34(1), 46-52.
Mollah, M. A. H. (2008). “Judiciary and good governance in Bangladesh”. South Asian Survey,15(2), 245-262.
Nanda, V. P. (2006). The “good governance concept revisited”. The ANNALS of the American academy of political and social science, 60(30), 269-283.
Parnini, S. N. (2009). “Public sector reform and good governance: The impact of foreign aid on Bangladesh”. Journal of Asian and African Studies, 44(5), 553-575.
Shylendra, H. & Bhirdikar, K. (2005). “Good Governance and Poverty Alleviation Programmes: A Critical Analysis of the Swarnjayanti Gram Swarozgar Yojana”. International Journal of Rural Management, 1(2), 203-221.
Yaghi, A. (2008). “Good governance practices by local administration in Jordan and USA”. International Journal of Rural Management, 4(1-2), 47-65.
Zhao, J., He, N. & Lovrich, N. (2006). “The effect of local political culture on policing behaviors in the 1990s: A retest of Wilson’s theory in more contemporary times”. Journal of Criminal Justice, 34(6), 569-578.
)