Document Type : Descriptive

Authors

1 PhD student, Department of Public Management (Human Resource Management), Payam Noor University, Tehran, Iran.

2 Professor, Department of Public Management, Payame Noor University, Tehran, Iran.

3 . Assistant Professor, Department of Political Science, Payame Noor University Tehran, Iran.

4 Associate Professor, Department of Public Administration, Payame Noor University, Tehran, Iran.

Abstract

In today's turbulent world, organizations are struggling to gain competitive advantage. Staff silence has led to stagnation and inactivity in their physical and social networks, pushing the organization to the brink of collapse. The purpose of this study was to design a comprehensive organizational silence model based on the organization's five pillars. The study method is descriptive and qualitative which has been implemented in two stages of Delphi and Library. In the first stage, components of organizational silence were identified by research literature. Then based on the five pillars of the organization (Environment, Persons, Structure, goals ,Technology), the proposed conceptual framework of organizational silence is achieved.statistical population includes university Professors of Payame Noor, Allameh Tabataba'i, Tehran, Beheshti and experimental managers in Tehran, using snowball sampling method.From all questions in all Delphi periods, the sample t-test and the mean and standard deviation were used. Kendall's correlation coefficient for all dimensions was calculated.The results showed that all the terms in all Delphi periods are meaningful and the factors related to the goals have the highest agreement, after which the technological factors, the inner environment, individual managers, structural, external environment and individual factors of employees. At the end of the final model, organizational silence was designed based on the five organizational roles. Therefore, it can be concluded that all five aspects of the organization and its dimensions can be effective in maintaining organizational silence and it is necessary that managers pay enough attention to organizational dynamics in all five dimensions of the organization.

Keywords

Main Subjects

احمدی، فضل‌الله؛ نصیرانی، خدیجه؛ اباذری، پروانه (1387). «تکنیک دلفی ابزاری در تحقیق». نشریه آموزش در علوم پزشکی، 8(1)، 175-185.
اسکات، ریچارد، (1374). سازمان­ها: سیستم­هایعقلایی، طبیعیوباز.ترجمه: حسن میرزایی اهرنجانی و فلورا سلطانی تیرانی، تهران، انتشارات دانشکده مدیریت دانشگاه تهران.
افخمی اردکانی، مهدی، ابراهیم رجب­پور و مهدی هاشمی (1394). «ارائه مدلی به‌منظور تبیین سکوت سازمانی با استفاده از مدل‌سازی ساختاری تفسیری». مطالعات رفتار سازمانی، 4(3)، 121-143.
افخمی اردکانی، مهدی و خلیلی صدرآباد، افسر (1391). «بررسی رابطة بین عوامل شخصیتی و سکوت کارکنان دانشی». پژوهش­های مدیریتی عمومی، 5(18)، 83-65.
ارمندئی، مریم؛ وزیری، مژده و عدلی، فریبا (1395). «بررسی عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی از دیدگاه کارکنان». اندیشه­های نوین تربیتی، 12(2)، 115-144.
پروری، پیمان؛ سهرابی، روح­اللّه و نقدی، اسد­اللّه (1395). «پژوهشی در تعامل بین اعتماد سازمانی و سکوت سازمانی کارکنان (مورد مطالعه: کارکنان و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی سینا)». ‎ فرهنگ در دانشگاه اسلامی، 6(1).
حکاک، محمد و موسوی­نژاد، سیّد هادی (1394). «تبیین نقش سکوت سازمانی و شادی در کار در کاهش فرسودگی شغلی کارکنان». مطالعات رفتار سازمانی، 4(1)، 121-97.‎
دانایی­فرد، حسن و پناهی، بلال (1389). «تحلیل نگرش­های شغلی کارکنان سازمان­های دولتی، تبیین جوّ سکوت سازمانی و رفتار سکوت سازمانی». پژوهشنامةمدیریتتحول، 2(9)، 1-19.
دوستار، محمد؛ اسماعیل­زاده، محمد و حسینی، هانیه (1393). «تبیین روابط بین سکوت سازمان، عدالت سازمانی و تعهد عاطفی در سازمان». مدیریتفردا، 13(40)­، 19-36.
زارعی­متین، حسن؛ طاهری، فاطمه و سیار، ابوالقاسم (1390). «سکوت سازمانی:­مفاهیم، علل و پیامدها». علوممدیریتایران، 6(21)، 77-104.
سرلک، محمدعلی؛ شیرازی، اسکندر و کولیوند، پیرحسین، (1394). مدیریت ضربات روحی سازمانی. تهران: نشر میرماه.
سعادت­یار، فهیمه­ سادات و شیعه­زاده، الهه (1394). «بررسی مطالعات جهانی پیامدهای پیدایش و شیوع پدیده سکوت و خاموشی درون‌سازمانی در میان مأموران پلیس». فصلنامة نظارت و بازرسی، 9(31)، 123-144.
صلواتی، عادل؛ یارمحمدی، یحیی و سیّدهایمی، سیّده نادیا (1393). «ارتباطات اثربخش و سکوت سازمانی در شبکة بانکی کشور (­مورد مطالعه: شهرستان سنندج)». مدیریت دولتی، 6(3)، 522-542.
صلواتیان، سیاوش؛ نعمتی انارکی، داود و نیستانی اصفهانی، کامیار (1395). «عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی نیروهای رسانه­ای بر مبنای تجربة کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیما». مدیریت دولتی، 8(4)، 665-690.
علیجانی، رسول و طالع­پسند، سیاوش (1395). «اثر ساختاری رهبری اخلاقی بر رفتار سکوت سازمانی با نقش واسطه­ای جوّ سکوت». فصلنامة علمی پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی­، 7(4)، 41-58.
قهرمانی، محمد؛ ابوالقاسمی، محمود؛ عارفی، محبوبه و خاتمی، میرحمید (1391). «ارزیابی سلامت سازمانی دانشکده­های دانشگاه شهید بهشتی». فصلنامه مشاوره شغلی و سازمانی، 4(10)، 13-30.
کولیوند، پیرحسین و سرلک، محمدعلی (1395). «عوامل ایجادکنندة ترومای سازمانی در بیمارستان­های خصوصی و راهکارهای کاهش آن: مورد مطالعه بیمارستان خاتم­الانبیاء (ص)». فصلنامة علمی-پژوهشی مدیریت سازمان­های دولتی، 4(1)، 109-120.
نظری، نسیم؛ ریاحی، لیلا و بیگلریان، اکبر، (1394). «همبستگی سکوت سازمانی و مدیریت دانش دربیمارستان فیروزگر تهران». مدیریت ارتقای سلامت، 4(3)، 43-50.
Altuntas, S & Çaylak, E. (2017). “Organizational Silence among Nurses: The Impact on Organizational Cynicism and Intention to Leave Work”. The Journal of Nursing Research, 25(2), 90-98
Al-Rousan, M. A. M., & Omoush, M. M. (2018). “The Effect of Organizational Silence on Burnout: A Field Study on Workers at Jordanian Five Star Hotels”. Journal of Management and Strategy, 9(3), 114-122.
Alheet, A. F. (2019). “The Impact of Organizational Silence Causal Factors on Self-Efficacy of Health Center Employees in the Jordanian Capital City (Amman)”. Academy of StrategicManagement Journal, 18(3), 362.
Bowen, F. & Blackmon, K. (2003). “Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice”. Journal of Management Studies, 40­(6), 1393-1417.
 Brinsfield, C. T., Edwards, M. S., & Greenberg, J. (2009). “Voice and silence in organizations: Historical review and current conceptualizations”. Voice and silence in organizations, 1.
Çimen, B., & Karadağ, E. (2019). “Spiritual Leadership, Organizational Culture, Organizational Silence and Academic Success of the School” Educational Administration: Theory and Practice, 25(1), 1-50.
Clemmer, J. (2008). Moose on the Table: A Novel approach to Communications at Work. Ecw Press.
Çınar, O., Karcıoğlu, F., & Alioğulları, Z. D. (2013). “The relationship between organizational silence and organizational citizenship behavior: a survey study in the province of Erzurum, Turkey”. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 99, 314-321.
Çaylak, E., & Altuntas, S. (2017). “Organizational silence among nurses: The impact on organizational cynicism and intention to leave work”. Journal of Nursing Research, 25(2), 90-98.
Dyne, L. V., Ang, S., & Botero, I. C. (2003). “Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs”. Journal of Management Studies,40(6),1359-1392.
Greenberg, J., & Edwards, M. S. (2009).  Voice and silence in organizations. Emerald Group Publishing.
Hakkak, M., & Moosavi nejad, S. H. (2014). “Explain the role of organizational silence and happiness in work in reducing the burnout of employees”. Journal of organizational behavior, 3(4), 63-84. (in Persian).
Hazen, M. A. (2006). “Silences, perinatal loss, and polyphony: A post-modern perspective”. Journal of organizational change management, 19(2), 237-249.
Karaca, H. (2013). “An exploratory study on the impact of organizational silence in hierarchical organizations: Turkish national police case”. European scientific journal, 9(23), 38-50.
Karabağ Köse, E., & Göҫlü, N. (2017). “Examining the Relationship between Leadership Styles of School Principals, Organizational Silence and Organizational Learning”. International Online Journal of Educational Sciences, 9(1),129-140.
Kennedy HP. (2004). “Enhancing Delphi research: methods and results”. J Adv Nurs Mar, 45(5), 504-11.
Leavitt, H. J. (1965). “Applied organizational change in industry: Structural, technological and humanistic approaches”. Handbook of organizations, 27, 1144-1170.
Li, Y., & Sun, J. M. (2015). “Traditional Chinese leadership and employee voice behavior: A cross-level examination”. The Leadership Quarterly, 26(2), 172-189.
Meral Elçi a; Melisa Erdilek Karabay b, Lütfihak Alpkan c, İrge Şener. (2014). “The Mediating Role of Mobbing on the Relationship between Organizational Silence and Turnover Intention”. Procedia Social and Behavioral Sciences،150, 1298 – 1309.
Milliken, F. J., Morrison, E. W., & Hewlin, P. F. (2003). “An Exploratory Study of Employee Silence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward and Why”. Journal of management studies, 40(6), 1453-1476.
Nikmaram, S., Yamchi, H. G., Shojaii, S., Zahrani, M. A., & Alvani, S. M. (2012). “Study on relationship between organizational silence and commitment in Iran”. World Applied Sciences Journal, 17(10), 1271-1277.
Nilipour Tabatabaei SA, Bigdelli E. (2015). “The mediating role of employee cynicism in the relationship between perceived organizational justice and employee silence”. Journal UMP Social Sciences and Technology Management, 3(3), 1-7.
Nikolaou, I., Vakola, M. & Bourantas, D. (2011). “The role of silence on employees 'attitudes .the day after. a merger”. Personnel Review, 40 (6), 723-741.
Navah Abraham A, Yosefi F. (2016). “Factors influencing organizational silence, hinder the development of entrepreneurial, scientific-research”. Journal of New Approaches in Educational Management, 11(2), 133 -154.
Okoli C, Pawlowski SD. (2004). “The Delphi method as a research tool: an example, design considerations and applications”. Information and Management, 42(1), 15-29.
Pinder, C. C., & Harlos, K. P. (2001). “Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice”. Research in personnel and human resources management, 20, 331-370.
Pentilla, Chris. (2003), “Get Talking, Entrepreneur”, Nov, p. 25.
Perlow, L., & Williams, S. (2004). “Is silence killing your company?”. Arvard Business Review, 81(5): 52-8.
Richard, J. P. (2003). “Time-delay systems: an overview of some recent advances and open problems”. automatica, 39(10), 1667-1694.
Salsali M, Parvizy S, Adibehajibagheri M. (2003). “Raveshhaye tahghige kayfi”. Tehran: Boshra.
Schmidt, R. c. (1997). “Managing Delphi Surveys using non parametric statistical techniques”. Dicision Sciences, 28 (3), 763-774.
Tulubas, T., & Celep, C. (2012). “Effect of perceived procedural justice on faculty members’ silence: the mediating role of trust in supervisor”. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 1221-1231.
Vakola, M., & Bouradas, D. (2005). “Antecedents and consequences of organisational silence: an empirical investigation”. Employee Relations, 27(5), 441-458.
Valikhani, M., & Karpardaz, H. (2015). “The Effect of Evaluation of Factors Affecting Organizational Silence (Case Study: PARSIAN Insurance in Esfahan)”. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 5(2), 1-10.
Windle, P. E. (2004). “Delphi technique: assessing component needs”. J Perianesth Nurs, 19(1), 46-47.
Xu, A. J., Loi, R., & Lam, L. W. (2015). “The bad boss takes it all: How abusive supervision and leader–member exchange interact to influence employee silence”. The Leadership Quarterly, 26(5), 763-774.
Zahed, R. K. (2015). “The Mediating Effect of Social Undermining on the Relationship between Organizational Justice and Organizational Silence (The Case Study: Tax Organization of Fars Province)”. European Online Journal of Natural and Social Sciences, 4(4), 752.
Zehir, C. & Erdogan, E. (2011). “The Association between Organizational Silence and Ethical Leadership through Employee Performance”. Procedia Social and Behavioral Sciences, 24, 1389- 1404.