احمدی، فضل‌الله؛ نصیرانی، خدیجه؛ اباذری، پروانه (1387). «تکنیک دلفی ابزاری در تحقیق». نشریه آموزش در علوم پزشکی، 8(1)، 175-185.
اسکات، ریچارد، (1374). سازمانها: سیستمهایعقلایی، طبیعیوباز.ترجمه: حسن میرزایی اهرنجانی و فلورا سلطانی تیرانی، تهران، انتشارات دانشکده مدیریت دانشگاه تهران.
افخمی اردکانی، مهدی، ابراهیم رجبپور و مهدی هاشمی (1394). «ارائه مدلی به‌منظور تبیین سکوت سازمانی با استفاده از مدل‌سازی ساختاری تفسیری». مطالعات رفتار سازمانی، 4(3)، 121-143.
افخمی اردکانی، مهدی و خلیلی صدرآباد، افسر (1391). «بررسی رابطة بین عوامل شخصیتی و سکوت کارکنان دانشی». پژوهشهای مدیریتی عمومی، 5(18)، 83-65.
ارمندئی، مریم؛ وزیری، مژده و عدلی، فریبا (1395). «بررسی عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی از دیدگاه کارکنان». اندیشههای نوین تربیتی، 12(2)، 115-144.
پروری، پیمان؛ سهرابی، روحاللّه و نقدی، اسداللّه (1395). «پژوهشی در تعامل بین اعتماد سازمانی و سکوت سازمانی کارکنان (مورد مطالعه: کارکنان و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی سینا)». فرهنگ در دانشگاه اسلامی، 6(1).
حکاک، محمد و موسوینژاد، سیّد هادی (1394). «تبیین نقش سکوت سازمانی و شادی در کار در کاهش فرسودگی شغلی کارکنان». مطالعات رفتار سازمانی، 4(1)، 121-97.
داناییفرد، حسن و پناهی، بلال (1389). «تحلیل نگرشهای شغلی کارکنان سازمانهای دولتی، تبیین جوّ سکوت سازمانی و رفتار سکوت سازمانی». پژوهشنامةمدیریتتحول، 2(9)، 1-19.
دوستار، محمد؛ اسماعیلزاده، محمد و حسینی، هانیه (1393). «تبیین روابط بین سکوت سازمان، عدالت سازمانی و تعهد عاطفی در سازمان». مدیریتفردا، 13(40)، 19-36.
زارعیمتین، حسن؛ طاهری، فاطمه و سیار، ابوالقاسم (1390). «سکوت سازمانی:مفاهیم، علل و پیامدها». علوممدیریتایران، 6(21)، 77-104.
سرلک، محمدعلی؛ شیرازی، اسکندر و کولیوند، پیرحسین، (1394). مدیریت ضربات روحی سازمانی. تهران: نشر میرماه.
سعادتیار، فهیمه سادات و شیعهزاده، الهه (1394). «بررسی مطالعات جهانی پیامدهای پیدایش و شیوع پدیده سکوت و خاموشی درون‌سازمانی در میان مأموران پلیس». فصلنامة نظارت و بازرسی، 9(31)، 123-144.
صلواتی، عادل؛ یارمحمدی، یحیی و سیّدهایمی، سیّده نادیا (1393). «ارتباطات اثربخش و سکوت سازمانی در شبکة بانکی کشور (مورد مطالعه: شهرستان سنندج)». مدیریت دولتی، 6(3)، 522-542.
صلواتیان، سیاوش؛ نعمتی انارکی، داود و نیستانی اصفهانی، کامیار (1395). «عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی نیروهای رسانهای بر مبنای تجربة کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیما». مدیریت دولتی، 8(4)، 665-690.
علیجانی، رسول و طالعپسند، سیاوش (1395). «اثر ساختاری رهبری اخلاقی بر رفتار سکوت سازمانی با نقش واسطهای جوّ سکوت». فصلنامة علمی پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 7(4)، 41-58.
قهرمانی، محمد؛ ابوالقاسمی، محمود؛ عارفی، محبوبه و خاتمی، میرحمید (1391). «ارزیابی سلامت سازمانی دانشکدههای دانشگاه شهید بهشتی». فصلنامه مشاوره شغلی و سازمانی، 4(10)، 13-30.
کولیوند، پیرحسین و سرلک، محمدعلی (1395). «عوامل ایجادکنندة ترومای سازمانی در بیمارستانهای خصوصی و راهکارهای کاهش آن: مورد مطالعه بیمارستان خاتمالانبیاء (ص)». فصلنامة علمی-پژوهشی مدیریت سازمانهای دولتی، 4(1)، 109-120.
نظری، نسیم؛ ریاحی، لیلا و بیگلریان، اکبر، (1394). «همبستگی سکوت سازمانی و مدیریت دانش دربیمارستان فیروزگر تهران». مدیریت ارتقای سلامت، 4(3)، 43-50.
Altuntas, S & Çaylak, E. (2017). “Organizational Silence among Nurses: The Impact on Organizational Cynicism and Intention to Leave Work”. The Journal of Nursing Research, 25(2), 90-98
Al-Rousan, M. A. M., & Omoush, M. M. (2018). “The Effect of Organizational Silence on Burnout: A Field Study on Workers at Jordanian Five Star Hotels”. Journal of Management and Strategy, 9(3), 114-122.
Alheet, A. F. (2019). “The Impact of Organizational Silence Causal Factors on Self-Efficacy of Health Center Employees in the Jordanian Capital City (Amman)”. Academy of StrategicManagement Journal, 18(3), 362.
Bowen, F. & Blackmon, K. (2003). “Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice”. Journal of Management Studies, 40(6), 1393-1417.
Brinsfield, C. T., Edwards, M. S., & Greenberg, J. (2009). “Voice and silence in organizations: Historical review and current conceptualizations”. Voice and silence in organizations, 1.
Çimen, B., & Karadağ, E. (2019). “Spiritual Leadership, Organizational Culture, Organizational Silence and Academic Success of the School” Educational Administration: Theory and Practice, 25(1), 1-50.
Clemmer, J. (2008). Moose on the Table: A Novel approach to Communications at Work. Ecw Press.
Çınar, O., Karcıoğlu, F., & Alioğulları, Z. D. (2013). “The relationship between organizational silence and organizational citizenship behavior: a survey study in the province of Erzurum, Turkey”. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 99, 314-321.
Çaylak, E., & Altuntas, S. (2017). “Organizational silence among nurses: The impact on organizational cynicism and intention to leave work”. Journal of Nursing Research, 25(2), 90-98.
Dyne, L. V., Ang, S., & Botero, I. C. (2003). “Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs”. Journal of Management Studies,40(6),1359-1392.
Greenberg, J., & Edwards, M. S. (2009). Voice and silence in organizations. Emerald Group Publishing.
Hakkak, M., & Moosavi nejad, S. H. (2014). “Explain the role of organizational silence and happiness in work in reducing the burnout of employees”. Journal of organizational behavior, 3(4), 63-84. (in Persian).
Hazen, M. A. (2006). “Silences, perinatal loss, and polyphony: A post-modern perspective”. Journal of organizational change management, 19(2), 237-249.
Karaca, H. (2013). “An exploratory study on the impact of organizational silence in hierarchical organizations: Turkish national police case”. European scientific journal, 9(23), 38-50.
Karabağ Köse, E., & Göҫlü, N. (2017). “Examining the Relationship between Leadership Styles of School Principals, Organizational Silence and Organizational Learning”. International Online Journal of Educational Sciences, 9(1),129-140.
Kennedy HP. (2004). “Enhancing Delphi research: methods and results”. J Adv Nurs Mar, 45(5), 504-11.
Leavitt, H. J. (1965). “Applied organizational change in industry: Structural, technological and humanistic approaches”. Handbook of organizations, 27, 1144-1170.
Li, Y., & Sun, J. M. (2015). “Traditional Chinese leadership and employee voice behavior: A cross-level examination”. The Leadership Quarterly, 26(2), 172-189.
Meral Elçi a; Melisa Erdilek Karabay b, Lütfihak Alpkan c, İrge Şener. (2014). “The Mediating Role of Mobbing on the Relationship between Organizational Silence and Turnover Intention”. Procedia Social and Behavioral Sciences،150, 1298 – 1309.
Milliken, F. J., Morrison, E. W., & Hewlin, P. F. (2003). “An Exploratory Study of Employee Silence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward and Why”. Journal of management studies, 40(6), 1453-1476.
Nikmaram, S., Yamchi, H. G., Shojaii, S., Zahrani, M. A., & Alvani, S. M. (2012). “Study on relationship between organizational silence and commitment in Iran”. World Applied Sciences Journal, 17(10), 1271-1277.
Nilipour Tabatabaei SA, Bigdelli E. (2015). “The mediating role of employee cynicism in the relationship between perceived organizational justice and employee silence”. Journal UMP Social Sciences and Technology Management, 3(3), 1-7.
Nikolaou, I., Vakola, M. & Bourantas, D. (2011). “The role of silence on employees 'attitudes .the day after. a merger”. Personnel Review, 40 (6), 723-741.
Navah Abraham A, Yosefi F. (2016). “Factors influencing organizational silence, hinder the development of entrepreneurial, scientific-research”. Journal of New Approaches in Educational Management, 11(2), 133 -154.
Okoli C, Pawlowski SD. (2004). “The Delphi method as a research tool: an example, design considerations and applications”. Information and Management, 42(1), 15-29.
Pinder, C. C., & Harlos, K. P. (2001). “Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice”. Research in personnel and human resources management, 20, 331-370.
Pentilla, Chris. (2003), “Get Talking, Entrepreneur”, Nov, p. 25.
Perlow, L., & Williams, S. (2004). “Is silence killing your company?”. Arvard Business Review, 81(5): 52-8.
Richard, J. P. (2003). “Time-delay systems: an overview of some recent advances and open problems”. automatica, 39(10), 1667-1694.
Salsali M, Parvizy S, Adibehajibagheri M. (2003). “Raveshhaye tahghige kayfi”. Tehran: Boshra.
Schmidt, R. c. (1997). “Managing Delphi Surveys using non parametric statistical techniques”. Dicision Sciences, 28 (3), 763-774.
Tulubas, T., & Celep, C. (2012). “Effect of perceived procedural justice on faculty members’ silence: the mediating role of trust in supervisor”. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 1221-1231.
Vakola, M., & Bouradas, D. (2005). “Antecedents and consequences of organisational silence: an empirical investigation”. Employee Relations, 27(5), 441-458.
Valikhani, M., & Karpardaz, H. (2015). “The Effect of Evaluation of Factors Affecting Organizational Silence (Case Study: PARSIAN Insurance in Esfahan)”. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 5(2), 1-10.
Windle, P. E. (2004). “Delphi technique: assessing component needs”. J Perianesth Nurs, 19(1), 46-47.
Xu, A. J., Loi, R., & Lam, L. W. (2015). “The bad boss takes it all: How abusive supervision and leader–member exchange interact to influence employee silence”. The Leadership Quarterly, 26(5), 763-774.
Zahed, R. K. (2015). “The Mediating Effect of Social Undermining on the Relationship between Organizational Justice and Organizational Silence (The Case Study: Tax Organization of Fars Province)”. European Online Journal of Natural and Social Sciences, 4(4), 752.
Zehir, C. & Erdogan, E. (2011). “The Association between Organizational Silence and Ethical Leadership through Employee Performance”. Procedia Social and Behavioral Sciences, 24, 1389- 1404.
)