با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن مدیریت دولتی ایران و انجمن مدیریت رفتار سازمانی

نوع مقاله : اکتشافی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استاد گروه مدیریت دولتی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

3 دانشیار گروه مدیریت دولتی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

بررسی پژوهش‌های گذشته درزمینة حکمرانی نشان‌دهندة این موضوع بوده که درمجموع هریک از پژوهش‌ها با توجه بـه نـوع رویکـرد، تأکید و اهدافی که دنبال می‌کرده، بـه بیـان چنـد ویژگـی خـاص پرداخته و قادر به پوشـش دادن مجموعـه ویژگـی‌هـای حکمرانی نبوده است. در این راستا، در این پژوهش تلاش شده تا این خلأ برطرف شده و شاخص‌های شفافیت، پاسخگویی و مشارکت نظام حکمرانی آموزش عالی با در نظرگرفتن زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اداری مورد شناسایی قرار گرفته و مدل حکمرانی آموزش عالی در کشور ارائه شود. پژوهش حاضر را می‌توان پژوهش کیفی دانست. همچنین جامعة آماری این پژوهش مشتمل بر دو گروه افراد مدیران و استادان دانشگاهی بوده است که از طریق مصاحبة باز انجام شده است. در این پژوهش با توجه به اینکه هدف پژوهش ارائه مدل حکمرانی در آموزش عالی بوده است از روش تحلیل مضمون (تم)، به‌منظور تجزیه ‌و تحلیل مصاحبه‌ها (کدگذاری و تعیین تم‌های فرعی و اصلی) استفاده شده است. یافته‌های پژوهش بیانگر این موضوع بوده که مدل نهایی حکمرانی آموزش عالی مشتمل بر نه عامل: شفافیت سیاسی اجتماعی، شفافیت اقتصادی، شفافیت اداری (بوروکراتیک)، پاسخگویی سیاسی اجتماعی، پاسخگویی اقتصادی، پاسخگویی اداری (بوروکراتیک)، مشارکت سیاسی اجتماعی، مشارکت اقتصادی، مشارکت اداری (بوروکراتیک) بوده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Designing a Model for the Higher Education Governance

نویسندگان [English]

  • yahya dadash karimi 1
  • Nasser Mirsepassi 2
  • reza najafbeigi 3

1 Ph.D Candidate, Department of Public Administration, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

2 Profesor, Department of Public Administration, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

3 Associate Professor, Department of Public Administration, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

Governance can be considered a way of exercising power in the management of the social and economic resources of a country. A review of past research in the field of governance has determined that, each research, in terms of the type of approach, emphasis and goals pursued, has been characterized by a number of specific characteristics and has not been able to cover a set of governance features. In the research, efforts have been made to address this gap and identify the effectiveness and efficiency indicators of the higher education governance system with regard to political, economic and administrative contexts and provide a model for the governance of higher education in the country. This research can be considered as qualitative research. The statistical population of the study consisted of two groups of academic directors and professors interviewed by semi-structured interviews. In this research, the aim of the study was to provide a model of governance in higher education, so some quality analysis methods, such as theme analysis, have been used to analyze the interviews. The findings of the research indicated that the final model of higher education governance was composed of nine factors: Political social Transparency, economic Transparency, administrative Transparency, social political Responsiveness, economic Responsiveness, administrative Responsiveness, Political social Partnership, economic Partnership and administrative Partnership.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Governance
  • Higher Education Governance
  • Transparency
  • Responsiveness
  • partnership
افخمی روحانی، حسین؛ رحمان سرشت، حسین و مرجانی، شهره (1393). «حکمرانی دانشگاهی و ارزیابی پرتال و وب گاه‌ها».  نشریه نامه آموزش عالی، 7(28)، 13-32.
زاهدی، شمس‌السادات و چیت‌ساز، علی (1386). «مبانی و چالش‌‌های نظری به‌کارگیری الگو‌های مدیریت‌گرا در دانشگاه»..  فصلنامه مطالعات مدیریت، 14(56)، 1-8.
کاظمیان، غلامرضا؛ قربانی‎زاده، وجه‎اله؛ واعظی، رضا و شاه‌محمدی، مرضیه (1398). «الگوی نقش و ساختار حکمروایی محلی در نظام مدیریتی ایران». مدیریت دولتی، 11(2)، 179-202.
 فتح‌‌اللهی، احمد؛ یمنی، محمد؛ صباغیان، زهرا؛  فراستخواه، مقصود و قاضی طباطبائی، محمد (1394). «تحلیل محتوای برنامه‌های توسعۀ آموزش‌عالی با تمرکز بر تغییرات ساختاری و کارکردی استقلال نظام دانشگاهی». سیاست علم و فناوری، 7(1)، 27-45.
قورچیان، نادرقلی و احمدی رضایی، حسین (1393). «حکمرانی دانشگاه‌های تراز جهانی، ضرورت یا نیاز». فصلنامه آینده‌پژوهی مدیریت، 25(100)،  23-34.
یگانگی، سیده عاطفه؛ الوانی، سید مهدی و معمارزاده، غلامرضا (1395). «اولویت‌بندی حکمرانی خوب در سازمان‌های کارا». فصلنامه رسالت مدیریت دولتی، 7(21)، 1-9.
 Altbach, P. & Salmi, J. (Eds) (2011). The road to academic excellence: The making of world-class research universities. Washington DC: World Bank.
Burns, A. (2007). Corporate Governance: Model Statements for Inclusion in Annual Reports. Annex J.
Carnegie, G. D. & Tuck, J. (2010). “Understanding the ABC of university governance”. Australian Journal of Public Administration, 69(4), 431-441.
Chan, S. J. & Yang, C. Y. (2017). “Governance styles in Taiwanese universities: Features and effects”. International Journal of Educational Development.63, 29-35.
Felt, U. (2003). University autonomy in Europe: Changing paradigms in higher education policy. Paper presented at the EAU convention of European Higher Education Institutions, Graz 39-31 May, 2003. http://eua.uni-graz.at/Ulrike_Felt.pdf (consulted 12 May 2006).
Gaventa, J. (2004). Towards participatory governance: assessing the transformative possibilities. Participation: From tyranny to transformation, 25-41.
Gornitzka, A. & Maassen, P. (2011). National policies concerning the economic role of higher education. Higher Education Policy, 13(3), 225– 230.
Häusermann, J. & Landmann, T. (2003). Map-Making and Analysis of the Main International Initiatives on Developing Indicators on Democracy and Good Governance. Eurostat Contract No. 200221200005 Final Report.
Huang, F. (2018). “University governance in China and Japan: Major findings from national surveys”. International Journal of Educational Development. 63, 12-19.
 Huntington, J., Gillam, S. & Rosen, R. (2000). “Organisational development for clinical governance”. Bmj, 321(7262), 679-682.
Jongbloed, B.W.A (2003). Marketisation in higher education, Clark's triangle and the essential ingredients of markets. Higher education quarterly, 57(2), 110-135.
Kaufmann, D. & Mastruzzi A. (2007). Governance Matters: Aggregate and Individual Governance Indicators 1996-2006, Washington: World Bank.
Clark, B. (1983). The higher education system. Berkeley: University of California Press.
Clark, B. (1998). Creating entrepreneurial universities: Organizational pathways of transformation. Oxford: Pergamon-Elsevier Science
Marginson, S. (2013). Different Roads To A Shared Goal: Political and Cultural Variation in World-class Universities. Different Approaches to a Shared Goal, Q. Wang, Y. Cheng and N. C. Liu, Eds, Sense Publisher, Rotterdam.
Munawir, M., Raharjo, K., Djalil, M., Syahputra, H., Muslim, B. & Adam, M. (2019). “Dimensions of identity strength and organizational citizenship behavior (OCB) in establishing good university governance and performance of religious ideology-based higher educations”. Journal of Applied Research in Higher Education, 11(2), 250-272.
Naidoo, J. P. (2005). Educational Decentralization and School Governance in South Africa: From Policy to Practice. International Institute for Educational Planning (IIEP) UNESCO.
Olsen, J. (2007). The institutional dynamics of the European University. In M. Peter & O. Johan (Eds.), University Dynamics and European Integration. Dordrecht: Springer.
Parker, M. (2002). “Queering Management and Organization”. Gender Work and Organization, 9(2), 146-166.
Rotberg, R. I. (2014). “Good governance means performance and results”. Governance, 27(3), 511-518.
Salmi, J. (2011). New World-Class Universities: Cutting Through The Hype.
Tanzi, Vito (2017). “Corruption Around the World: Causes, Consequences, Scope, and Cures”. IMF Staff Papers, 45(4), 559- 594.
Wang, H. & Rosenau, J. N. (2001). “Transparency International and Corruption as an Issue of Global Governance”. Global Governance, 7, 25.