سید مجتبی هاشمیان؛ فریبرز رحیم‌نیا؛ مجتبی پورسلیمی؛ محمد مهدی فراحی
چکیده
پژوهش حاضر بنا دارد تا نسبت به کشف و بازنماییِ عوامل تعدیلگرِ مؤثر بر رفتارهای بازآفرینیِ تعادل کار-زندگی نمایشان اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های دولتی شمال شرق ایران تلاش نماید. در این مطالعه، پژوهش از لحاظ روش، پدیدارشناسی و از لحاظ هدف، بنیادی بوده و ماهیتی اکتشافی داشته است. جامعۀ مورد مطالعه، آن دسته از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های ...
بیشتر
پژوهش حاضر بنا دارد تا نسبت به کشف و بازنماییِ عوامل تعدیلگرِ مؤثر بر رفتارهای بازآفرینیِ تعادل کار-زندگی نمایشان اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های دولتی شمال شرق ایران تلاش نماید. در این مطالعه، پژوهش از لحاظ روش، پدیدارشناسی و از لحاظ هدف، بنیادی بوده و ماهیتی اکتشافی داشته است. جامعۀ مورد مطالعه، آن دسته از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های فردوسی مشهد و بیرجند بوده که دارای مرتبۀ علمی استادیاری با حداقل 5 سال سابقه کاری و یا دانشیاری بودهاند. انتخاب مشارکتکنندگان به شیوۀ هدفمند با انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته پی گرفته شد. نهایتاً پس از اشباع دادهها و تکرار یافتهها، کفایت تعداد نمونه با 16 مشارکتکننده مسجل شد. نتایج تحلیل دادهها به شیوۀ تحلیل محتوای کلایزی نشان داد که عوامل تعدیلگر در ارتباط میان سنگین‌باری نقش و رفتارهای بازآفرینیِ تعادل کار-زندگی را میتوان در قالب سه دسته از عوامل فردی، موقعیتی و فردی-موقعیتی صورتبندی کرد. چارچوب عوامل تعدیلگرِ شناسایی شده میتواند توسط دستاندرکاران حوزۀ مدیریت منابع انسانی در طراحیِ تدابیر نظام نگهداشت اعضای هیئت‌علمی مورد بهرهگیری واقع شود.
