اداره امور عمومی
سپیده قلی پور؛ علی اصغر پورعزت؛ جبار باباشاهی؛ رضا طهماسبی
چکیده
حکومت‌ها در تلاش برای ایجاد ساختارهای توسعه محور، با دو وضعیت مواجه خواهند بود: یا در جلب مشارکت جامعه هدف در برنامه‌ها و پروژه‌ها و سازمان‌دهی موفق عمل می‌کنند یا قادر به جلب مشارکت نیستند و در نتیجه، مردم خود برای سازمان‌دهی تلاش‌ها وارد عمل می‌شوند. به نظر می‌رسد که با پیچیده‌تر شدن مشکلات پیش روی جوامع و هم‌چنین رشد جمعیت، ...
بیشتر
حکومت‌ها در تلاش برای ایجاد ساختارهای توسعه محور، با دو وضعیت مواجه خواهند بود: یا در جلب مشارکت جامعه هدف در برنامه‌ها و پروژه‌ها و سازمان‌دهی موفق عمل می‌کنند یا قادر به جلب مشارکت نیستند و در نتیجه، مردم خود برای سازمان‌دهی تلاش‌ها وارد عمل می‌شوند. به نظر می‌رسد که با پیچیده‌تر شدن مشکلات پیش روی جوامع و هم‌چنین رشد جمعیت، به‌صورت اجتناب‌ناپذیری، حکومت‌ها به‌تنهایی قادر به پیشبرد همه اهداف خود از مسیر ساختارهای حکومتی اولیه نخواهند بود و می‌بایست آحاد جامعه را چنان آگاه و توانمند نمایند که خود قادر به شناسایی مسیرهای لازم برای سازمان‌دهی تلاش‌ها در جهت اهداف توسعه، مصالح و منافع عمومی باشند. بدین ترتیب یا حکومت‌ها آگاهانه این مسیر را برای جامعه تسهیل می‌نمایند یا جوامع، با مشاهده نیازمندی‌ها و هم‌چنین مشاهده ساختارهای اجتماعی مردم‌نهاد مؤثر در امر توسعه در کشورهای توسعه‌یافته، به این نتیجه می‌رسند که خود این ساختارها را شکل دهند. سازمان‌دهی مؤثر و جلب مشارکت، خصوصاً در روستاهایی که ساختارهای مشارکت اجتماعی آنان در امر توسعه در مقایسه با مناطق شهری از درجه پایین‌تری از توسعه‌یافتگی برخوردار است و عموماً از آن‌ها با عنوان «مناطق محروم» یاد می‌گردد، اهمیت بیشتری می‌یابد. در مقاله حاضر بر اساس رویکرد تحلیل هرمنوتیکی با مطالعه اسنادی و تحلیل دو برنامه توسعه، یکی در اتحادیه اروپا و دیگری در پاکستان، «الگوی نظری تقویت ساختارهای اجتماعی برای حمایت از خط‌مشی‌های توسعه مناطق روستایی ایران» ارائه می‌گردد.
شمس السادات زاهدی؛ بهروز رضایی منش؛ علیرضا اسلامبولچی
دوره 1، شماره 3 (پیاپی 3) ، تیر 1392، ، صفحه 43-63
چکیده
سرمایه فکری دانشی است که می تواند تولید ارزش کند. امروزه توجّه به سرمایه های فکری، رویکردی است که ابزار تحقّق کارایی و کارآمدی را در اختیار مدیران بخش دولتی می گذارد و از این رو مؤلفه های ناملموس مورد توجّه شدید در بخش دولتی قرار گرفته است، علیرغم این میزان اهمّیت، سرمایه فکری در سازمان های دولتی به ندرت جایگاه خود را یافته است و ...
بیشتر
سرمایه فکری دانشی است که می تواند تولید ارزش کند. امروزه توجّه به سرمایه های فکری، رویکردی است که ابزار تحقّق کارایی و کارآمدی را در اختیار مدیران بخش دولتی می گذارد و از این رو مؤلفه های ناملموس مورد توجّه شدید در بخش دولتی قرار گرفته است، علیرغم این میزان اهمّیت، سرمایه فکری در سازمان های دولتی به ندرت جایگاه خود را یافته است و تا کنون تعداد کمی از سازمان های دولتی برای اندازه گیری و مدیریت و گزارش داراییهای ناملموس خود تلاش کرده اند .این تحقیق در پی ارائه مدلی برای اندازه گیری و ارزیابی سطح سرمایه های فکری در سازمان های فرهنگی-دولتی کشور و آزمون مدل از طریق ارزیابی سرمایه های فکری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان بزرگترین و اصلی ترین سازمان متولی فرهنگ در ایران می باشد، تا از این رهگذر در جهت مدیریت هر چه بهتر این سرمایه ها گام برداشته شود.در این تحقیق پس از مروری بر ادبیات سرمایه های فکری و به خصوص مدل های اندازه گیری و ارزیابی سرمایه فکری در سازمان های دولتی، مدل اولیه تحقیق طراحی شد، با استفاده از تکنیک گروه کانونی و دلفی و استفاده از نظرات خبرگان شاخص های مدل تعدیل و اصلاح شدند و پرسشنامه حاصله در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مورد آزمون قرار گرفت.تجزیه و تحلیل یافته های حاصله از پیمایش، فرضیه های تحقیق و روایی مدل ارائه شده برای اندازه گیری و ارزیابی سرمایه های فکری سازمان های فرهنگی-دولتی را مورد تأیید قرار داد.
