علی اصغر سعدآبادی؛ آرین عظیمی
چکیده
امروزه مدیران سازمان‌ها در راستای ایفای مأموریت خود ناچارند تا به صورت مستمر آسیب‌پذیری سازمان خود را در مواجهه با خطرات بالقوه‌ای که می‌تواند مانع تحقق چشم‌انداز و اهداف مدنظرشان شود را ارزیابی کرده تا با انتخاب بهترین راهبردهای ممکن بر آن‌ها غلبه نمایند. ازاین‌رو، این پژوهش قصد دارد تا با استفاده از روش‌شناسی آمیخته (کمی – ...
بیشتر
امروزه مدیران سازمان‌ها در راستای ایفای مأموریت خود ناچارند تا به صورت مستمر آسیب‌پذیری سازمان خود را در مواجهه با خطرات بالقوه‌ای که می‌تواند مانع تحقق چشم‌انداز و اهداف مدنظرشان شود را ارزیابی کرده تا با انتخاب بهترین راهبردهای ممکن بر آن‌ها غلبه نمایند. ازاین‌رو، این پژوهش قصد دارد تا با استفاده از روش‌شناسی آمیخته (کمی – کیفی) مدلی جامعی را جهت ارزیابی آسیب‌پذیری سازمان‌ها فارغ از ویژگی‌ها و تنوع آن‌ها در برابر انواع اختلالات سازمانی ارائه نماید. به‌منظور تحقق هدف مذکور، نخست متون کتب، مقاله‌ها و طرح‌های پژوهشی مرتبط با آسیب‌پذیری سازمان‌ها مورد تحلیل مضمون و متن‌کاوی قرار گرفت تا شاخص‌های اصلی و فرعی آن شناسایی شوند؛ سپس به‌منظور رصد شاخص‌های شناسایی شده از تکنیک مصاحبة نیمه ساختاریافته و پرسشنامه هفت مقیاسی فازی با ۲۵ نفر از خبرگان که به روش نمونه‌گیری گلوله برفی انتخاب شده‌اند، استفاده و برای رسیدن به اجماع بر روی شاخص‌ها، از تکنیک دلفی فازی ایشیکاوا بهره گرفته شد. مدلی که از این پژوهش به دست آمد مشتمل بر سه بعد اصلی شامل «میزان در معرض بودن سازمان به اختلالات»، «شدت حساسیت‌پذیری سازمان نسبت به اختلالات» و «ظرفیت تطبیق‌پذیری سازمان برای مواجهه و ارائه پاسخ مناسب به اختلالات» با 13 شاخص اصلی ارائه شد.
