مدیریت سازمان‌های دولتی

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن مدیریت دولتی ایران و انجمن مدیریت رفتار سازمانی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

ارائه الگوی توسعه سرمایه انسانی نسل 4.0 در شهرداری تهران با رویکرد آمیخته

نوع مقاله : اکتشافی

نویسنده

دانشجو دکتری، گروه مدیریت دولتی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی؛ کارشناس مدیریت فرهنگی و اجتماعی شهرداری شهریار، تهران، ایران.

چکیده

اانقلاب نسل چهارم فناوری، به‌طور قابل‌توجهی فرآیندهای سازمانی را متحول کرده است. جهت دست‌یابی به موفقیت در چنین شرایطی، توسعه سرمایه انسانی سازگار با این نسل یک ضرورت غیرقابل‌انکار است. پژوهش حاضر با هدف طراحی و ارائه الگوی توسعه سرمایه انسانی نسل 4.0 در شهرداری تهران صورت گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوة جمع‌آوری داده‌ها از نوع اکتشافی است که با رویکرد آمیخته (کیفی- کمی) مورد تحلیل قرار گرفته است. در مرحلة اول جهت شناسایی مؤلفه‌های الگو، از روش کیفی و مصاحبه‌های عمیق استفاده شد. مشارکت‌کنندگان در بخش کیفی، 17 نفر از خبرگان دانشگاهی و مدیران ارشد شهرداری‌های شهر تهران بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. در مرحله دوم جهت برازش الگوی طراحی شده در بخش کیفی، از روش کمی و رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری این بخش شامل مدیران، کارشناسان و کارکنان شهرداری‌های تهران بزرگ بودند که 336 نفر با فرمول کلاین (2005) و به روش تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این بخش پرسشنامه محقق‌ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل داده­های بخش کیفی به روش کدگذاری و با استفاده از نرم‌افزار مکس‌کیودا و تحلیل داده­های بخش کمی با نرم‌افزار اسمارت پی.‌ال.‌اس انجام شد. نتایج بخش کیفی نشان داد الگوی سرمایه انسانی نسل 4.0 شامل 64 کد اولیه، 11 مقوله فرعی و 4 مقوله اصلی شایستگی دیجیتال، مهارت‌های دیجیتال، سازمان دیجیتال و منابع دیجیتال است. نتایج بخش کمی الگوی طراحی شده از تناسب قابل قبولی برخوردار است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Presenting the 4.0 Generation Human Capital Development Model in Tehran Municipality with a Mixed Approach

نویسنده [English]

  • Seyedeh Nasim Rasouli

Ph.D. Candidate, Department of Public Management, Branch Science and Research, Islamic Azad University; Expert of Cultural and Social Management in Shahriyar Municipality, Tehran, Iran

چکیده [English]

The revolution of the fourth generation of technology has significantly transformed organizational processes. To succeed in such circumstances, the development of human capital compatible with this generation is an undeniable necessity. This study aimed to design and present the human capital 4.0 development model in the Tehran municipality. This research was exploratory in terms of purpose. Data were analyzed with a mixed (qualitative-quantitative) approach. In the first stage, the qualitative method and in-depth interviews were used to identify the components of the model. Participants in the quality section were 17 university experts and senior managers of Tehran municipalities who were purposefully selected. In the second stage, to fit the designed model in the qualitative part, the quantitative method and the structural equation modeling approach were used. The statistical population of this section included managers, experts, and employees of the municipalities of Greater Tehran, where 336 people were selected by Kline's (2005) formula and stratified random sampling method. The data collection tool in this section was a researcher-made questionnaire whose validity and reliability was confirmed. Qualitative data analysis was performed by a coding method using MaxQDA software and quantitative data analysis was performed by Smart PLS software. The results of the qualitative section showed that the 4.0 generation human capital model includes 64 primary codes, 11 sub-categories, and 4 main categories of digital competency, digital skills, digital organization, and digital resources. The results of the quantitative part of the designed pattern have an acceptable fit.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Human Capital
  • Human Capital 4.0
  • Tehran Municipality
مراجع
Alam, S., & Dhamija, P. (2022). Human resource development 4.0 (HRD 4.0) in the apparel industry of Bangladesh: a theoretical framework and future research directions. International Journal of Manpower, 43(2), 263-285.
Anikin, V. (2017). Human Capital: Genesis of Basic Concepts and Interpretations. journal of economic sociology-ekonomicheskaya sotsiologiya, 18(4), 120-156.
Babaee Rayni, A., Daneshfard, K., & Mirsepassi, N. (2021). Designing a Human Resource Development Model to Enhance the Effectiveness of Government Agencies (Case Study: Kerman Governorate). Quarterly Journal of Public Organizations Management, 9(3), 45-60. (In Persian)
Bae, S. O., & Patterson, L. (2014). Comparison and implications of human capital theory at the individual, organization, and country levels. Journal of Organizational Culture, Communications and Conflict, 18(1), 11.
Czarniewski, S. (2014). Quality parameters of human capital in the digital economy. Int. J. Acad. Res. Account. Financ. Manag. Sci, 4, 193-198
Dombrowski, U., Richter, T., & Krenkel, P. (2017). Interdependencies of Industrie 4.0 & lean production systems: A use cases analysis. Procedia Manufacturing, 11, 1061-1068.
Dyatlov, S. A., & Dobrokhotov, M. A. (2018). Forms of implementation of human capital in the digital economy. Izvestiya Sankt-Peterburgskogo gosudarstvennogo economicheskogo universiteta, 25-28.
Flores, E., Xu, X., & Lu, Y. (2020). Human Capital 4.0: a workforce competence typology for Industry 4.0. Journal of Manufacturing Technology Management, 31(4), 687-704.
Gheidar, Y., & ShamiZanjani, M. (2020). The Pattern of Factors Affecting the Formation of Digital Employee Experience. Journal of Human Resource Management, 10(3), 23-50. (In Persian)
Grigorescu, A., Pelinescu, E., Ion, A. E., & Dutcas, M. F. (2021). Human capital in digital economy: An empirical analysis of central and eastern European countries from the European Union. Sustainability, 13(4), 2020.
Heckman, J.J., & Kautz, T. (2012). Hard evidence on soft skills. Labour Economics, 19(4), 451-464.
Hosseini Kkouhsari, S., Mashayekh, M., Salar, J., & Baqeri, S. (2021). Designing and Explaining the Model of Human Capital Flourish to Achieve a Knowledge-Based Economy. Quarterly Journal of Public Organizations Management, 9(4), 103-118. (In Persian)
 Hull, C.H. (1899). Economic Writings of Sir William Petty. Augustus M Kelley: New York, NY, USA.
Izzo, F., Tomnyuk, V., & Lombardo, R. (2021). 4.0 digital transition and human capital: evidence from the Italian Fintech market. International Journal of Manpower, 43(4), 910-925.
Jafarinia, S., Kheirandish, M., Hasanpour, A., & Seidaei, S. (2021). The Naturalistic Model Of Human Capital In The ‎Service Industry with a Qualitative Approach. Innovation Management in Defensive Organizations, 4(3), 25-46. (In Persian)
Jerman, A., Pejic Bach, M., & Aleksic, A. (2020). Transformation towards smart factory system: examining new job profiles and competencies. Systems Research and Behavioral Science, 37(2), 388-402.
Kelchevskaya, N. R., Shirinkina, E. V., & Strih, N. I. (2019, July). Evaluation of Digital Development of Human Capital of Enterprises. In 2nd International Conference on Education Science and Social Development (ESSD 2019) (pp. 446-449). Atlantis Press.
 Kiker, B. F. (1966). The historical roots of the concept of human capital. Journal of political economy, 74(5), 481-499.
Lazear, E. P. (2002). Education in the twenty-first century. Hoover Press.
Memon, M. A., Salleh, R., Mirza, M. Z., Cheah, J. H., Ting, H., Ahmad, M. S., & Tariq, A. (2020). Satisfaction matters: the relationships between HRM practices, work engagement and turnover intention. International Journal of Manpower, 42(1), 21-50.
Menzies, M. (2003). Human capital development in research, science and technology. Retrieved February, 15, 2020.
Namaki, Z., Davoodi, M.R., & Aghasi, S. (1400). Presenting and explaining the organizational performance model based on the digital status of the organization in the Corona era with the foundation data approach in the Ministry of Silence. Management Studies (Improvement and Transformation), 30(102), 147-175. (In Persian)
Namasivayam, K., & Denizci, B. (2006). Human capital in service organizations: Identifying value drivers. Journal of Intellectual Capital, 7(3), 381-393.
Nathanael, D., Mosialos, S., Vosniakos, G. C., & Tsagkas, V. (2016). Development and evaluation of a virtual reality training system based on cognitive task analysis: The case of CNC tool length offsetting. Human Factors and Ergonomics in Manufacturing & Service Industries, 26(1), 52-67.
Pasban, M., & Nojedeh, S. H. (2016). A Review of the Role of Human Capital in the Organization. Procedia-social and behavioral sciences, 230, 249-253.
Pitaikina, I. A., & Vlazneva, S. A. (2018). New quality of human capital formation under digital economy conditions. Inf. J. Econ. Law, (2018), 122.
Rezvani, A., Chang, A., Wiewiora, A., Ashkanasy, N.M., Jordan, P.J.m & Zolin, R. (2016), Manager emotional intelligence and project success: the mediating role of job satisfaction and trust. International Journal of Project Management, 34(7), 1112-1122.
Robles, M. M. (2012). Executive perceptions of the top 10 soft skills needed in today’s workplace. Business Communication Quarterly,75(4), 453-465.
Schneider, M. (2018). Digitalization of production, human capital, and organizational capital. In The impact of digitalization in the workplace (pp. 39-52). Springer, Cham.
Schwab, K. (2017). The fourth industrial revolution. Currency.
Shirinkina, E. (2018). Formation of general educational principles of managing human capital in the conditions of development of the digital economy. J. Manag, 36, 142-149.
Sima, V., Gheorghe, I. G., Subić, J., & Nancu, D. (2020). Influences of the industry 4.0 revolution on the human capital development and consumer behavior: A systematic review. Sustainability, 12(10), 4035.
Singh, R. K., Agrawal, S., & Modgil, S. (2021). Developing human capital 4.0 in emerging economies: an industry 4.0 perspective. International Journal of Manpower, 43(2), 286-309.
Smith, A. (1887). An Inquiry Into the Nature and Causes of the Wealth of Nations... T. Nelson and Sons.
Weatherly, L. A. (2003). Human capital—the elusive asset measuring and managing human capital: A strategic imperative for HR. Research Quarterly, 13(1), 82-86.
Zaborovskaia, O., Nadezhina, O., & Avduevskaya, E. (2020). The impact of digitalization on the formation of human capital at the regional level. Journal of Open Innovation: Technology, Market, and Complexity, 6(4), 184.
Zahedi, S., Rezaeimanesh, B., & Eslambolchi, A. (2013). Designing an Intellectual Capital Measuring Model for Iranian Cultural Public Organizations. Quarterly Journal of Public Organizations Management, 1(3), 43-63. (In Persian)
مدیریت سازمان‌های دولتی
دوره 10، شماره 4 (پیاپی 40) - شماره پیاپی 40
آبان 1401
صفحه 115-134
فایل ها
سابقه مقاله
  • تاریخ دریافت: 17 فروردین 1401
  • تاریخ بازنگری: 23 مهر 1401
  • تاریخ پذیرش: 17 آبان 1401
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار